Sa unang panahon, si Gu-i-mad usa ka timo-ay sa mga subanen sa usa ka lugar. Siya ang tawo na matinabangon, manggihatagon ug adunay maayong paglantaw sa iyang mga sakop. Usa ka tawo na adunay poy nasayran sa pag-ayo sa ginagmay’ng sakit. Dali siyang duolon sa mga tawo, dili siya hakog sa mga tawo nga nanginahanglan sa iyang tabang. Tinahod siya sa mga katawhan ug sa uban pang mga kadagkuan sa uban pang mga tribo.
Adunay usa ka panahon nga kinahanglan siya moduaw sa ilang silingang lugar para sa himoong sabot-sabot. Nagsakay siya sa kabayo para adtoon ang lugar sa iyang usa ka higala. Sa panahon sa iyang pagpa-uli sa maong lugar, kusog kaayo ang ulan ug hangin. Sa wala damha, pagtabok niya sa usa ka sapa kauban sa iyang kabayo,kalit ni hapak ang kusog na baha sa maong sapa.
Ug sa kadautang palad, naanod si Gu-i-mad kauban sa iyang kabayo ug wala na siya nakita. Sa pagsubang sa adlaw, nakit-an na lamang siya sa daplin nga wala nay kinabuhi ug adunay daghang lagom.
Sa pipila ka mga adlaw ang milabay, paghuman sa maong nahitabo, nasabotan sa mga katawhan nga isip paghinomdom sa kalag ni Gu-i-mad, nganlan nila ang maong lugar ug GUIMAD ug usabon lang kini sa pagbasa hangtod nga sa pagrehistro sa pipila ka mga tuig nga milabay, ang lugar nga walay ngalan nga gipuy-an sa mga subanen nahimong Guimad ug hangtod karon mao na kini ang ngalan sa maong barangay.
SALIN:
Noong unang panahon, si Gu-i-mad, isang pangulo ng mga subanon sa isang kilalang lugar. Siya ay matulungunin, mapagbigay, at mayroong maayos na pananaw sa kanyang mga nasasakupan. Isa siya sa mga taong mayroon ding nalalaman sa pagpapagaling sa mga hindi kalalakihang sakit. Madali siya lapitan ng mga tao, hindi siya maramot sa mga taong nangangailangan sa kanyang tulong. Ginagalang siya sa lahat ng mga tao pati na rin sa mga malalaking tao sa ibang tribo.
May isang araw na kinailangan niyang pumunta sa isang lugar para sa gawing usapan. Sinakyan niya ang kanyang kabayo para puntahan ang lugar sa isa niyang kaibigan. Sa panahon na siya’y papauwi na, malakas na malakas ang ulan at hangin. Sa hindi inaakalang pangyayari, biglang humampas ang malakas na baha.
Sa kasawiang palad, natangay siya ng baha pati na rin ang kanyang kabayo at hindi na siya nakita. Sa pasikat ng araw, nakita ng mga tao si Gu-i- mad sa gilid ng sapa na wala ng buhay at may maraming mga pasa sa katawan.
Ilang araw ang nakalipas matapos ang pangyayaring ito, napagdisisyunan ng mga tao na Guimad ang ipapangalan nila sa kanilang lugar, dahil na rin sa pagpapaalala sa kabutihang nagawa ni Gu-i-mad. Napagkasunduan din nila na ibahin ang nakarehistro. Naging Guimad ang nasabing lugar na hango kay Gu-i-mad na pangulo ng mga subanon noon. Hanggang ngayon, ito na ang pangalan ng lugar na ito.
Mula sa: slideshare
